امروز: سه شنبه 29 اسفند 1402
دسته بندی محصولات
بخش همکاران
بلوک کد اختصاصی

مقاله بررسی روشهای جراحی جلوگیری از بارداری

مقاله بررسی روشهای جراحی جلوگیری از بارداری دسته: مامایی
بازدید: 11 بار
فرمت فایل: doc
حجم فایل: 11 کیلوبایت
تعداد صفحات فایل: 15

مقاله بررسی روشهای جراحی جلوگیری از بارداری در 15 صفحه ورد قابل ویرایش

قیمت فایل فقط 9,100 تومان

خرید

مقاله بررسی روشهای جراحی جلوگیری از بارداری در 15 صفحه ورد قابل ویرایش

روشهای جراحی جلوگیری از بارداری

بستن لوله ها یا عقیم سازی توسط جراحی پر طرفدارترین شكل پیشگیری از بارداری در میان زوجهای واقع در سنین باروری می باشد.در سال 1987 مطابق با اظهار انجمن داوطلبان بستن لوله به طریق جراحی نزدیك به 976000 عمل بستن لوله در ایالات متحده انجام شده كه 66 درصد آنها روی زنان صورت گرفته است.

تا چندین سال اخیر ,بستن لوله در زنان به عنوان یك روش تنظیم خانواده توسط گروههای مختلف اجتماعی محكوم شده بود. برای مثال تا سال 1969 ,كالج آمریكائی متخصص زنان و زایمان توصیه می كرد كه هر خانم 30 ساله پیش از بستن لوله ها,باید چهار بچه سالم داشته باشد. حتی امروزه محدودیتهای اعمال شده توسط دولت مركزی باعث گردیده كه نانی كه تمكن مالی لازم ندارند از بستن لوله ها بی نصیب بمانند چرا كه ممكن است بودجه سازمان ارائه دهنده این خدمات قطع شود. این محدودیتها علاوه بر نسلهای آینده در نظر نردانی كه آنها را اعمال كرده و ترویج داده اند هم مسخره بنظر خواهند رسید.
بستن لوله ها در زنان

بیش از 5 میلیون زن در ایالات متحده و در خلال سالهای دهه 1970 تحت عمل جراحی بستن لوله ها قرار گرفتند . از لحاظ پزشكی , این عمل را در حین سزارین انجام می دهند.در زنانی كه به صورت واژینال زایمان می كنند, اوایل دوره نفاس زمان دلخواهی برای بستن لوله هاست. لوله های فالوپ به طور مستقیم در زیر دیواره شكم قرار داشته و در دسترس هستند كه البته این حالت به مدت چند روز پس از زایمان وجود دارد.

بنابراین انجام عمل جراحی ساده بوده و نیاز به بستری شدن دراز مدت ندارد .وجود تمامی این عوامل باعث می شود كه انجام عمل را در این زمان كم خطر تر از هر زمان دیگر بدانیم.

بستن لوله ها بلافاصله پس از زایمان واژینال ,معایبی به دنبال دارد. از آنجا كه مادر معمولاً چند زاست ,احتمالاً بدون دریافت بی حسی مناسب برای وارد شدن به حفره صفاق زایمان نموده است.به این دلایل بعضی تمایل دارند كه 12 تا 24 ساعت صبر كنند. برای مثال در بیمارستان پاركلند به منظور كاهش دوره اقامت در بیمارستان ,بستن لوله ها در اوایل دوره نفاس در بخش جراحی مامائی و در صبح روز پس از زایمان صوت می گیرد. احتمال ایجاد خونریزی پس از زایمان در زنان چند زا بعد از 12 ساعت نخست پس از زایمان , به مقدار قابل توجهی كاهش می یابد.مسئله دیگر آنكه وضعیت نوزاد را می توان در چند ساعت پس از تولد بصورت دقیق تری تعیین نمود.
بستن لوله ها در دوره نفاس

نخستین مورد بستن لوله ها در ایالات متحده در بیش از صد سال پیش صورت گرفت كه شامل بستن لوله های فالوپ بوسیله نخ سیلیك در حد یك اینچی از محل اتصال لوله ها به رحم بود و پس از دومین عمل سزارین مادر صورت می گرفت . پس از آن میزان عدم موفقیت بالا به خاطر بستن لوله بدون رزكسیون لوله گزارش شد.امروزه روشهای متعددی جهت قطع لوله وجود دارند.

روش Irving : احتمال عدم موفقیت در این روش به كمترین حد می رسد. همانطور كه در شكل مشخص شده است لوله فالوپ را قطع نموده و از مزوسالپنكس جدا می كنند تا یك قطعه داخلی از لوله حاصل شود.انتهای دیستال بخش داخلی لوله را در داخل مجرایی در میومتر و در قسمت خلفی قرار داده  و انتهای پروگزیمال بخش دیستال لوله را در درون مزوسالپنكس جا می دهند.برای انجام این روش نیاز به میدان عمل بیشتری است.

روش Pomeroy : از میان تمامی روشهایی كه جهت قطع لوله بكار   می روند,ساده ترین روش Pomeroy می باشد.تاكید اصلی در این روش بر استفاده از نخ كاتگوت ساده برای بستن لوله تا شده می باشد زیرا كه اساس این روش بر پایه جذب فوری نخ و جدا شدن انتهاهای بریده لوله  است.

روش Parkland : این روش در سالهای دهه 1960 در بیمارستان پاركلند ابداع شد.در این روش بر خلاف روش pomeroy ,از نزدیك شدن دو انتهای بریده شده لوله فالوپ جلو گیری می شود.(شكلc 1-62 ).یك برش شكمی كوچك در زیر ناف ایجاد می گردد.بوسیله كلامپ Babcock بخش میانی لوله را مشخص می نمایند تا بتوانند فیمبریا را در بخش دیستال بطور مستقیم مشاهده كرد.این عمل سبب تشخیص میان لیگامان گرد وبخش میانی لوله فالوپ می شود .هر گاه لوله فالوپ بطور سهوی پائین بافتد ,می بایست عملیات شناسایی اوله را مجددا وبطور كامل اجرا نمود.

پس از این با استفاده از یك پنس هموستات كوچك بخشی از مزوسالپنكس را كه بدون رگ بوده (با توجه به شكل)و در نزدیكی لوله فالوپ می با شد سوراخ می كنند,سپس پنس را آزاد كرده و لوله فالوپ را به طول 5/2 سانتی متر از مزوسالپنكس جدا می نمایند. لوله فالوپ آزاد شده را در انتهای پروگزیمال و دیسمتال با نخ كرومیك صفر می بندند و بخش حدفاصل لوله به طول 2 سانتی متر را با قیچی بریده و از هموستاز اطمینان حاصل می كنند. هر دو قسمت لوله فانلوپ رزكسیون شده را علامت گذاری نموده و برای تائید بافت شناسی به آزمایشگاه می فرستند .میزان عدم موفقیت حدود یك در 400 می باشد.

روش Madiener بوده بجز آنكه بخشی از لوله تاشده را كلامپ نموده ,با نخ غیر قابل بسته ولی رزكسیون انجام نمی گیرد .اینروش از آن جهت شرح داده می شود كه دیگر بكار برده نمی شود زیرا میزان عدم موفقیت آن 7 در صد می باشد.

فیمبریكتومی:در آوردن تمام بخش دیستال لوله جهت بدست آوردن نتیجه موثر در پیشگیری از باردداری توسط Kroener و دیكران شرح داده شد. Kroerne ,لوله فانلوپ را دو بار با نخ سیلك دوخته و سپس انتهای فیمبریابی لوله را برید. اگر چه او هیچگونه عدم موفقیتی را گزارش نكرده اما دیگران مواردی از عدم موفقیت را گزارش نموده اند و در بعضی موارد میزان عدم موفقیت غیر قابل قبول قبول می باشد. Taylor (1972) در میان 200 خانم ,6 مورد بار داری را گزارش كرده و Metz (1977), 7 مورد عدم موفقیت را در میان 388 خانم گزارش كرد . موارد عدم موفقیت معمولا ثانویه به باقی ماندن مقدار كمی از بافت فیمبریا یا ناشی از باز شدن مجدد مجرای بخش پروگزیمال لوله می باشد.

عدم موفقیت در بستن لوله در دوره نفاس:

تمام روشهای ارائه شده در بالا با عدم موفقیت همراه هستند و بارداری های بعدی چه به صورت رحمی و چه نا بجا ممكن است در اثر شكست روش پدید آیند.

علل: Soderstrom (1985) علل عدم موفقیت در 47 خانم ارجاع داده شد به علت شكست در روش بستن لوله را باجزئیات شرح داده و نتیجه گیری كرده است كه:

1)عدم موفقیت در روشهای رزكسیون اغلب پس از آناستوموز مجدد خودبخودی یا تشكیل فیستول بوده است.بویژه فیمبریكتومی مستعد تشكیل آناستوموز مجدد می باشد زیرا فیمبریاها همیشه بطور كامل برداشته نمی شوند.

2)اگر وسایل ناقص بوده یا به طرز صحیحی قرار نگیرند با شكست روبرو خواهیم شد .

3)آسیب بافتی پس شكست الكتروكواگولاسیون دو قطبی آشكار ولی ناكامل بود در حالیكه عدم موفقت پس از الكتركواگولاسیون تك قطبی ناشی از تشكیل فیستول می باشد. وی علاوه بر این نتیجه می گیرد كه بیشتر شكستهای مربوط به بستن لوله قابل پیشگیری نیستند.
عدم موفقیت در بستن لوله در دوره نفاس

احتمال عدم موفقیت بستن لوله ها در زمان سزارین افزایش می یابد اما با بكار گیری تكنیكی كه در بیمارستان پاركلند از آن استفاده می شود با توجه به شكل تفاوتی مشاهده نگردیده است.

بارداری خارج از رحمی:حدود 50 در صد بارداری ها پس از الكتروكواگوسیون, نابجا می باشند در حالیكه این رقم در روشهای استفاده از حلقه , گیره, یا برداشتن لوله ها حدود 10 درصد می باشد. این میزان در زنان عادی حدود 1 در صد است . هرگونه علامتی دال بر بارداری در یك زن بعد از بستن لوله ها را می بایست جدی گرفت و بارداری خارج از رحمی را رد كرد.

قیمت فایل فقط 9,100 تومان

خرید

برچسب ها : تحقیق بررسی روشهای جراحی جلوگیری از بارداری , پژوهش بررسی روشهای جراحی جلوگیری از بارداری , مقاله بررسی روشهای جراحی جلوگیری از بارداری , دانلود تحقیق بررسی روشهای جراحی جلوگیری از بارداری , بررسی روشهای جراحی جلوگیری از بارداری , روشهای جراحی , جلوگیری از بارداری

نظرات کاربران در مورد این کالا
تا کنون هیچ نظری درباره این کالا ثبت نگردیده است.
ارسال نظر